Bir güdü var insanın içinde. Bunu nasıl çıkartmak, nasıl yok
etmek gerek bilemiyorum. Öyle bir şey ki bu, işinden gücünden alıkoyabiliyor
insanı. Aslında tek şeymiş gibi görünmüyor bakıldığı zaman. Ama düşününce
anlaşılıyor ki tek şey var temelde yatan ve tüm bunları yapan. Bundan kurtulmak
gerek. Yoksa işimiz zor. Her şey daha zor olacak onunla devam etmeye
uğraşırsak. Yarım yamalak kalıyormuş hissi bıraktığından belki de insanda. Üstüne
düşünmek bile ayrı bir çıkmaz. Bir de yaşamak zorunda kalıyorsun işte bunu.
Sakin olabilmek ve duru düşünüp net, kararlı eylemler koymak gerekiyor ortaya.
Ve öyle zamanlar geliyor ki düşünmeye dahi fırsat olmayabiliyor.
YanıtlaSil